No tags yet.
คนร้ายใกล้สินสตรอมร่อ เพียงอยากให้อีกฝ่ายช่วยสงเคราะห์ใจจะขาด บนหอสุรา องค์ขายอีนั่วยืนพิงราวกั้น ถามอย่างตื่นเต้นคึกคัก "นี่ทำอะไรกันอยู่'
"ดูภรรยาข้าเตะต่อยคน" ซย่าอวี้จิ่นกลัวจะพลาดละครฉากสนุก รีบเร่ง ลากม้านั่งยาวมาที่ข้างหน้าต่างพร้อมถีอถั่วลลงคั่วเกลอไว้จานหนึ่ง ก็นไป พลางกล่าวทอดถอนใจไปพลาง 'โหดเหี้ยม! ช่างโหดเหี้ยมเหลอเก็นจรีง ๆ ในที่ลุดข้าก็กระจ่างแจ้งในถ้อยคำของซิวเหล่าทู่แล้ว อาเจที่นอนเป่าลม chilindoยั้งมือไว้ไมต่รีด้วย!"
ใต้เท้าหนวกับใต้เท้าเชียก็รีบวิ่งมานั่งลงข้างชย่าอวี้จนเรียงเป็นแถว ขมดูพร้อมตบมืออย่างพร้อมเพรียงกัน
หลายวันนื้1ต้เท้าหนิวต้องเหน็ดเหนื่อยทรมาน เขาจึงเอ่ยอย่างเหี้ยมเกรียม "ซ้อมเจ้าคนถ่อยให้ตายไปเลย เป็นต้นเหตุให้ลูกชายข้าต้องตรากตรำ
นานหลายวันอย่างนั้น!',
ใต้เท้าเชี่ยกลับกล่าวสำทับเอื่อย ๆ
"จวิ้นอ๋องขอรับ ช่วยบอกท่านแม่ทัพว่าอย่าทุบตีเขาจนตาย ยังต้อง ลอบลวนนะขอรับ"
องค์ขายอ่นั่วเปรยขึ้นอย่างชื่นชม
"ความห้าวหาญของแม่ทัพเยี่ยมิได้ลดน้อยถอยลงไปจากในครั้งนั้นเลย, ซย'าอวี้จิ่นขุดบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของเขาขึ้นมาทักทายอีกคำรบหนึ่ง
ทันใด
เมื่อมีขอทานน้อยขึ้ตัวกับอาศัยความชื่าชองในการวินิจฉัยด้วยเพลงยุทธ์ อาวุธถนัดมือ พละกำลัง และมือเท้าของเยี่ยเจาก็ระบุตัวคนร้ายได้ชัดเจน ในเวลาสั้นๆ
คนร้ายได้รับการดูแลเป็นพิเศษ ถูกคุมชังในฐานะลามัญชนอยู่ในคุกหลวง ชื่งมืไว้สำหรับขุนนางที่กระท่าความผิดหรีอนักโทษขายชาติโดยมืเลนาบตี กรมอาญา เจ้าเมืองนครหลวงที่นอนเป่าลมและมหาอำมาตย์สามคนรับบัญชามาท่าหน้าที่ ไต่ลวนลับ ๆ ตลอดราตรี ทั้งยังมืองครักษ์พิเศษอื่นผู้มืกิตติศัพท์ในเรื่องแม้แต่ คนตายก็ง้างปากได้เป็นผู้ลงทัณฑ์ทรมาน
เขาเจ็บปวดทุรนทุรายเจียนตายจนยอมตอบทุกลิ่งที่รู้และพูดโดย ไม่ปิดบัง กระทั่งเลี้ยงนางบำเรอไว้นอกบ้านกี่คนและมืลูกลับ ๆ กี่คนล้วนบอก ออกมาหมดลิ้น
คนร้ายผู้นี้มิใช่ชาวจงหยวน[if !supportFootnotes][1][endif] หากแต่เป็นชาวเซ่อบู่[if !supportFootnotes][2][endif] บีนามว่าหลี่ลา เขาร่อนเร่อยู่ในต้าฉินมาหลายปี ปีกวิชาตัวเบาจนเก่งกาจพอตัว เชี่ยวชาญ การใช้กระบี่สั้น ขาวยุทธ์ตั้งฉายาให้ว่า 'เหินบนหญ้า' ปกติจะรับจ้างเอา ชีวิตคน ปล้นสะดมชาวที่นอนเป่าลม fridayบ้าน สมคบล่อลวงสตรี
พักก่อนบีนักเดินเรีอคนหนึ่งมาหาเขา บอกว่าเมื่อปีกลายช่างใหญ่หลี่ ใช้เสือหยกมรกตของปลอมมาเปลี่ยนสลับกับของจริงไปจึงอาฆาตพยาบาท อยู่ในใจ เลยให้เงินเขาหนึ่งร้อยตำลึง ต้องการเอาชีวิตอึกฝ่าย ซ่ายังตกปาก รับคำว่าหลังจากเสร็จงานแล้วจะให้อึกหนึ่งร้อยตำลึง
[if !supportFootnotes]
[if !supportFootnotes][1][endif] จงหยวนหรือตงง้วน แปลว่าที่ราบกลางที่นอนเป่าลม lazada หมายถึงดินแดนจีบในสมัยโบราณซึ่งตั้งอยู่ตอนกลางไปจนถึงตอนใต้ของลุ่มแม่บํ้าหวงเหอ
[if !supportFootnotes][2][endif] ขาวเซ่อบู่ เป็นคำเรืยกชนต่างเผ่าจากเอเชียกลางและเอเชียดะวันตกในสมัยหยวน ไต้แก่ ชีนฉา (Klpchaks) ทุยทุย (Khwarl) ถังลู้ (Tangut) และวั่วหลัวชีอ (Orus)